Vandaag in San Blas mijn aura laten besnuffelen door een sjamaan! Tijdens een wandeling door de alternatieve buurt van Cuzco, zagen Marta en ik een zoveelste winkeltje vol juwelen. We deden al de hele middag alle winkeltjes aan want Marta was op zoek naar dé perfecte ring. Toen we binnen probeerden te gaan in het bewuste winkeltje, bleek de deur gesloten en binnen riep een stem dat de winkel gesloten was. Er stonden nochtans mensen binnen, maar we liepen verder naar het volgende winkeltje (heb ik al verteld dat Cuzco een ware kwelling is voor shopaholics??). Toen we terugkeerden richting Plaza de Armas en het winkeltje weer passeerden, kwam een robuuste man met lange haren en een indianengezicht molenwiekend de winkel uit, ons overtuigend om binnen te komen, want de winkel was nu wel open. Marta en ik keken elkaar aan, haalden onze schouders op en stapten het kleine winkeltje binnen. Waarop de vreemde snuiter de deur achter ons op slot deed!
Dat deed niet in het minst onbehaaglijk aan, maar we wilden niet flauw doen, en keken nieuwsgierig rond. De man vroeg of we Spaans spraken en na een affirmatief antwoord merkte ie op dat de aura’s in de winkel aan het veranderen waren. Sorry, wat? Jawel, aura’s. Daar was ie specialist in. Sjamaan Jesus, zo stelde ie zichzelf voor. Expert inzake aura’s en Inca chakra’s. Hmm. Of ik wist dat mijn aura oranje en groen is? Wat mocht dat dan wel betekenen, wou ik wel es weten. ‘Confusion’. Oei oei. Of ie m’n hand even mocht lezen? Bwah, ja zeker? Hij hield z’n warme hand een paar centimeter boven mijn hand zweven en liet me daarna twee maal luidop en traag mijn naam zeggen. Oh la la. Confusion alom. Er schuilden minstens twee Lieselottes in mij. Soms wel vijf. Ik moest wel helemaal verward zijn. Ik werd het alleszins meer en meer naarmate hij me ‘onderzocht’ ;-)!
Daarna inspecteerde de sjamaan op dezelfde wijze mijn nek waarop ie me triomfantelijk aankeek. Eureka, hij had een serieuze spanning ontdekt tussen mijn schouderbladen. Zonder de minste twijfel verzekerde sjamaan Jesus me dat dit betekende dat ik te veel absorbeer. Te veel negatieve energie en te veel positieve. Alle info rondom mij slok ik op als een spons, alle verhalen, elk nieuwtje. Daardoor raakte ik helemaal in de war en wist ik niet meer waarin waaruit. Ach zo. De oplossing? Een steentje van slechts een slordige tweehonderd dollar. Had sjamaan Jesus helemaal in hoogsteigen persoon meegebracht van de wereldbekende site Machu Picchu. Na drie maanden zou mijn probleem – hocus pocus pats! – verdwenen zijn. Drie maanden? De overgrote meerderheid bezoekers in Cuzco zijn na drie maanden weer weg. Hoe toevallig ...
Weer thuis googelde ik de naam van de winkel (‘Magic Hands’) en wat blijkt: er bestaan hele blogs van mensen die net dezelfde analyse kregen als ik! We kunnen makkelijk een clubje oprichten met onze oranje en groene aura’s, we zijn met z’n allen compleet het noorden kwijt wat de harmonie tussen hoofd en hart betreft, maar geen nood : drie maanden geduld en een paar dollars verder is het allemaal verleden tijd.
Jammer voor de arme sloebers die een illusie en een serieus aantal dollar armer geworden zijn, nadat ze de steen der afzetterij kochten. Niets mirakel. Geen wonderlijke openbaring. Enkel en alleen het besef dat sprookjes nog steeds niet bestaan. Zelfs niet als ze verkocht worden door een sjamaan uit Cuzco ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten