Haidiho!

Na heel wat innerlijk gestoef hoe weinig last ik ondervond van de hoogte, begin ik al stilletjes terug te krabbelen en zie ik al reikhalzend uit naar dat eerste kopje coca-thee.. Ben voetje voor voetje van m'n nieuwe stek Casa La Florida naar de school Máximo Nivel gestapt, om iets te posten op m'n blogje. Er is wel internet 'thuis', maar echt goed werkt dat toch niet, dus. Twintig minuutjes strompelen verder wacht er een gezellig internetzaaltje, met zicht op zon en bergen links en een salsalesje rechts. Ga ik overigens zeker ook eens proberen, als mijn hoofd ietsje minder bonkt, that is.

Zonder onder de toeterende taxi's terecht te komen (evident kan je dat namelijk niet noemen), kreeg ik op weg naar hier een beeld van de centrale Avenida El Sol. Kleine winkeltjes met ingedommelde verkoopsters, gigantisch uitziende magazijnen vol typische, kleurrijke weefsels in alle vormen en maten, pick-upjes volgestouwd met mannen onderweg naar Joost mag weten waar, indígenos zonder tanden maar mét karren vol vers gesneden ananas, ijsjes en Inca Cola. En dat alles onder de strenge blik van het reusachtige beeld van de Inca Pachacutec, die hoog van op de bergen een oogje in het zeil houdt.

M'n kamer in Casa Florida deel ik nog één weekje met Judy (met een je, niet dje), een meisje uit Minnesota. Superfan van crime series als daar zijn NCIS en Bones (want die bekijkt ze al de hele dag via pc), en met een bloedhekel aan chocolade, koekjes en dergelijke (zo bleek toen ik haar iets aanbood). Een sympathieke meid, ik geloof dat ze iets met construction doet als vrijwilliger, maar ben er niet helemaal zeker van, net toen we aan de praat raakten, bevond ik me in hogere sferen en liet m'n geheugen me lelijk in de steek.

Ondertussen word ik hier al gestalkt door salsa leraars die me een lesje willen leren, en bovendien vriendjes willen worden op FB. Ga dan es een stapje verder, op zoek naar die coca-thee, helemaal legaal btw, toch ben ik es benieuwd.

Hasta la próxima!
Lieselotte